Kunstwerken die in een museum of galerie staan, worden nogal beperkt door de mogelijkheden en condities van dergelijke culturele gevangenissen, vond Smithson. De Amerikaanse land-art-kunstenaar maakte zijn werken daarom bij voorkeur direct in het landschap.

Toch maakte de kunstenaar ook enkele werken voor binnenruimten, deze werden gekenmerkt door een combinatie van natuurlijk en gefabriceerd materiaal. Terwijl Walter de Maria in 1968 vijftig kubieke meter aarde tentoonstelde in een galerie in München, presenteerde Smithson scherven zandsteen in combinatie met spiegels in een galerie in New York City.

 

Belangrijk voor Smithson was het begrip ‘entropie’, ook wel ‘omgekeerde evolutie’ genoemd, een complex begrip dat zijn oorsprong heeft in de natuurkunde, maar dat ook in andere disciplines wordt toegepast. In de context van het werk van de kunsetnaar het op te vatten als het natuurlijke proces van zelfdestructie, waarbij gebruikte materialen uiteindelijk weer ter beschikking komen aan de natuur. Volgens Smithson is de geest en de aarde constant onderhevig aan een vorm van erosie.